Þórarinn Hjaltason, talsmaður SFA og umferðarverkfræðingur, ritaði nýleg áhugaverða grein í Morgunblaðið (16.10.2020) um arðsemisútreikning fyrir fyrsta áfanga borgarlínu. Tilefnið er félagshagfræðileg greining verkfræðistofunnar Mannvits og danska ráðgjafarfyrirtækisins COWI á áfanganum.
Í grein Þórarins kemur m.a. fram að borgarlínan skili nær engu í minni bílaumferð, jafnvel þó að miðað sé við forsendur borgarlínuverkefnisins sjálfs. Þá myndi þrisvar sinnum ódýrara hraðvagnakerfi gera nánast sama gagn og það vagnakerfi sem til stendur að innleiða sem borgarlínu, án þess að valda þeim viðbótar umferðartöfum sem nýja borgarlínan mun óhjákvæmilega leiða af sér.
Grein Þórarins virðist hafa orðið Staksteinum Morgunblaðsins (17. október 2020) hvatning til þess að rifja upp, að opinberir arðsemisútreikningar séu gjarnan meðal mestu meistaraverka skáldskapargyðjunnar, þegar réttlæta þurfi rándýr og vitlaus verkefni á kostnað skattgreiðenda. Tilgangurinn sé þá aðallega að setja slík óréttlætanleg verkefni í faglegan búning og jafnvel þó að útreikningar standist sem slíkir, þá hafi þeir enga þýðingu þar sem gefnar forsendur eigi ekki við næg rök að styðjast.
Áætlaður kostnaður við fullgerða borgarlínu er 70 milljarðar kr. Ódýrt hraðvagnakerfi upp á 15-25 milljarða kr. myndi gera nánast sama gagn og valda mun minni umferðartöfum á framkvæmdatíma. Í samgönguáætlunum fyrir borgarsvæði af svipaðri stærð og höfuðborgarsvæðið er sjaldgæft að gert sé ráð fyrir umfangsmiklu sérrými fyrir hraðvagna.